bana öyle geliyor ki her güzel iletişim kurduğum kişilerde bir parçamı bırakıyormuşum. kalan parçam kaldığı yerde dururken ben parçamdan zamanla uzaklaşmaktaymışım.
bazen parçamın kaldığı yerleri düşünüyorum. ne de güzellerdi, ne de cana yakındılar. bugün artık kabul ediyorum bıraktığım parçalar artık başkalarının bütünlüğüne katıldılar. ve umarım o bütünlükler benimle karşılaştıklarında kendilerine sarılır gibi bana sarılırlar...
1 yorum:
parçalar doğru yerlerde emanetse bil ki ait oldukları bütünü bulduklarında yabancılamayacaklar. puzzle parçaları gibi; onlar dazaman zaman benzer boşluk kenarlarına yerleşiverirler, asıl parça denk gelince oradan ayrılırlar ama asla bütün bozulmaz, o parça da puzzle'ın içindedir çünkü..)) gecenin körü ne de laf karıştırdım ama... napam kardiş sen anladın onu..)))
Yorum Gönder