Sabah sabah evimizin annesini okul kursuna bırakmak için yataktan kalkmış olduğum için pek hoşnut değildim. Bir kaç hafta kaldı diyerek içimden kendime teselli vemeye çalıştım. Her zaman gittiğimiz yolda pazar sabahı 8'de ilerlerken ücra bir yerde çiçekçi gördüm. Eşime
"bu ne yaa ( kim uyanır bu saatte de gelir çiçek alır senden hemde böyle ücra bir yerde)
Eşimde içimden geçenleri bilmeden "bugün anneler günü" dedi ve yüz metre ilerde mezarlık kapısının bulunduğunu farkettik. Yüreğim ezilmişti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder